” Był wieczór Paschy: w milczeniu głębokiem, siedli napoju pożywać i jadła.

Chleb w obie ręce wziął i kielich wina

i zadumany w twarze uczniów patrzy.

Pierwsi pić mieli z Kielicha Miłości,

pierwsi pożywać mieli chleb Żywota”.

( L. Rydel ” Wieczerza Pańska”)

Wielki Czwartek. Rozpoczynamy Święte Triduum Paschalne. Czas, który jest centrum całego roku liturgicznego, jest momentem szczególnej łaski. Rozpoczynamy je od mszy Wieczerzy Pańskiej. Dzisiaj Jezus w sposób szczególny zaprasza nas do Wieczernika, jak to śpiewamy w jednej z piosenek religijnych „Pan Wieczernik przygotował, swój zaprasza lud, dla nas wszystkich dom otworzył i zastawił stół”. Katechizm Kościoła Katolickiego w ten sposób przekazuje nam informacje o wydarzeniach tego dnia: ” Chrystus umiłowawszy swoich, do końca ich umiłował. Wiedząc, że nadeszła godzina przejścia z tego świata do Ojca, podczas ostatniej wieczerzy umył uczniom nogi i dał im przykazanie miłości J13, 1-7). Jezus zostawiając dowód swej miłości, ustanowił Eucharystię jako pamiątkę swej męki i zmartwychwstania i polecił Apostołom celebrować ją, aż do swego powtórnego przyjścia „. (KKK 1337) Tak więc w sali Wieczernika Jezus ustanawia sakrament eucharystii i kapłaństwa. To największy dar, jaki On mógł pozostawić swojemu Kościołowi. Jezus sam siebie daje na pokarm, a dla zapewnienia tego, że ten Pokarm będzie osiągalny ustanawia sakrament kapłaństwa. Przez eucharystię wielkiego czwartku Chrystus włącza nas w to, co dokona się w czasie męki i śmierci w wielki piątek. Nigdy nie będziemy zdolni do końca zrozumieć tego wielkiego daru miłości, daru z siebie, tego, co Jezus czyni w sakramencie eucharystii. Trudno nam też jest pojąć, zrozumieć tajemnicę sakramentu kapłaństwa, przez który Jezus cały czas jest obecny na ołtarzu. Przez sakrament kapłaństwa Jezus dokonuje w czasie każdej mszy świętej największego cudu. Czyni to przez kapłana, który wypowiada słowa przemienienia – ” bierzcie i jedzcie z tego wszyscy, to jest ciało moje”, ” bierzcie i pijcie, to jest krew moja”, ” to czyńcie na moją pamiątkę „.

Tak więc eucharystia oznacza miłość bezgraniczną, miłość Boga, który daje samego siebie.

„Panie dobry jak chleb, bądź uwielbiony od swego Kościoła, bo Tyś do końca nas

umiłował „.

Dziękujemy Ci za to, że dałeś nam ten wielki dar – swoje Ciało i Krew. Dziękujemy za to, że każdy z nas ma swoje miejsce w Wieczerniku. Dziękujemy za kapłanów, których powołałeś do tej szczególnej misji. Prosimy o świętość ich życia, niech będą prawdziwymi głosicielami i sługami Twojej miłości. ” Kapłanów swoich dał nam Bóg, by nas bronili z mocy złego, aby z ciernistych wiedli dróg, zbłąkane owce wprost do niego. Najświętsze serce ustrzeż ich we wszystkich chwilach życia złych, niech czystym sercem służą Ci, przez życia swego wszystkie dni”.

dk. Grzegorz Jurkiewicz