Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Człowiekiem szczęśliwym jest błogosławiony człowiek, którego Bóg jest skałą, na Panu się opiera i w Nim pokłada całą swą nadzieję.

Błogosławieństwa, które wypowiada Jezus, pozwalają już teraz cieszyć się wielką nagrodą w niebie, a serce prawe i szczere daje możliwość radowania się Bożą obecnością.

Ofiara Chrystusa, sprawowana każdego dnia, oczyszcza nas i odnawia oraz w pełni syci i zaspokaja pragnienia. Wraz ze wzrostem wiary Bóg dokonuje w nas przemiany.
Dlatego tak ważne jest przychodzenie do Pana i posilanie się Chlebem Eucharystycznym.

Człowiek ku Bogu kieruje swoje myśli i od Niego czerpie życiodajne siły.
Zaufanie Bogu i pokładanie w Nim nadziei nie oznacza życia bez problemów i trudności – one będą zawsze.

Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu.
Szczęśliwy, czyli błogosławiony.
Pan bowiem daje siłę w każdej sytuacji oraz wewnętrzną radość i pokój serca.

Człowiek jest szczęśliwy, jeśli nie znajduje upodobania w grzechu.
Szczęśliwy człowiek dniem i nocą rozważa Boże prawo, w każdej sytuacji szuka odniesienia do Boga, jest przejrzysty.

Zmartwychwstanie Chrystusa jest podstawą naszej wiary i źródłem nadziei na życie wieczne, gdzie nie będzie bólu i cierpienia, lecz szczęście bez końca.

Wiara daje siłę do przebaczenia i motywację do pełnienia czynów miłości.

Po wyborze Dwunastu Jezus schodzi na równinę, by nauczać tłumy – swoje spojrzenie kieruje na uczniów.
Tym wymownym gestem poucza, że również oni są adresatami Jego nauki.

Wyrażenia: błogosławieni ubodzy oraz biada bogaczom nie oznaczają pochwały ubóstwa samego w sobie czy nagany dla bogactwa.
Ubodzy, cierpiący, głodni, odrzuceni – są błogosławieni, jeżeli, nie mając wpływu na swój los, godzą się z nim i znoszą cierpliwie ze względu na królestwo niebieskie.

Wszystko, co posiadamy, jest darem i łaską.
Uczmy się tym dzielić.

Niech za naszą hojnością ludzie dostrzegają miłosiernego Pana, który posługuje się swymi sługami.

Z Bogiem i Maryją
kl. Bernard