” W świętym przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić świętą służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam” (Syr 24, 10)

W dawnych czasach istniał wśród Żydów zwyczaj religijny polegający na tym, że dziecko ofiarowywano służbie Bożej. Dziecko, zanim ukończyło 5 rok życia, zabierano do świątyni w Jerozolimie, oddawano kapłanowi, który ofiarowywał je Panu. Zdarzało się również, że dziecko pozostawało dłuższy czas w świątyni, gdzie się uczyło służby dla świątyni, pomagało przy wykonywaniu szat liturgicznych.

Rodzice Maryi – święci Anna i Joachim, wypełniając przepis prawa, zanieśli także swoją córkę do świątyni, aby ofiarować ją na służbę Bogu. Ewangelia nie mówi nam, kiedy to wydarzenie miało miejsce, ale trzymając się przepisów prawa, zapewne na początku życia Maryi. Informacje o tym wydarzeniu przekazuje się. Jakub w jednym ze swoich pism, w tak zwanej Protoewangelii, w której czytamy, że rodzice Maryi oddali Ją na służbę do świątyni, gdy miała 3 lata. Dla uczczenia tej tajemnicy święto zaczęto obchodzić w całym kościele od 1585 roku dzięki papieżowi Sykstusowi V. Maryja w świątyni. Była pełna piękna na duszy i ciele. Żyła tylko dla Boga. Była pełna łaski z sercem gotowym do służby Bogu i drugiemu człowiekowi. Jej zachowanie było podobne do innych ludzi, była uśmiechnięta, pracowita, pamiętająca zawsze o Bogu i Jego sprawach. Wszystko w życiu Maryi było nastawione na Jezusa. Dzisiejszy dzień, dzisiejsze święto podkreśla tę wyłączną przynależność Maryi do Boga, całkowite Jej poświęcenie. Jest Ona wzorem dla nas, aby również Bogu poświęcić swoje życie.

Co każdy z nas może dzisiaj ofiarować Bogu? Czy oddam Mu wszystko? Całe moje życie, czy zechcę większość zatrzymać tylko dla siebie?

” Ofiaruję Tobie Panie mój, całe życie me,

cały jestem Twój, aż na wieki.

Oto moje serce, przecież wiesz,

Tyś miłością mą jedyną jest.”

kl. Grzegorz